انعطاف پذیری 

انعطاف پذیری رویکردی است که طراح به جهت پاسخگویي به نیاز مخاطب خود، به تغییر الگوی عملکردی پروژه مطابق با خواسته های متغیر؛در جستجوی اعمال آن مي باشد. نزد برخي این مفهوم به معنای توسعه ساختمان از طریق الحاق بخش هایي به آن است. به عقیده برخي دیگر، مي توان با تغییر فضاها، تغییرات عملکردی در ساختمان به وجود آورد. از دیدگاه عده ای نیز ،با ایجاد فضاهای چند عملکردی مي توان حداکثر استفاده را برد. در حقیقت، انعطاف پذیری شامل هر سه مورد قابلیت الحاق و توسعه، تغییر و چند کارگي مي باشد.

انعطاف پذیری در لغت به معنای شایستگيِ هماهنگي با هر وضع و هر محیط(معین، 1371) و به مفهوم سادگي تغییرپذیری به منظور سازگاری و مناسب بودن برای محیط و تغییرات آن در موقعیت های متفاوت مي باشد و طبق تعاریف جدید عبارت است از دسترسي به راهبردهای غلبه ای گوناگون برای فائق آمدن بر یک عامل رواني فشارزا  و تمایل به بررسي همه آن ها. (علاقبند راد، 1382)

انعطاف پذیری یک فرایند پویا تعریف مي شود که مسئول ایجاد انطباق مثبت، علیرغم وجود تجارب مخالف یاتروماتیک در فرد است .نظریه های جدید به انعطاف پذیری به عنوان ساختاری چند بعدی نگاه مي کنند که شامل مهارت های خاصي چون مهارت حل مسأله مي باشد. از نظر روانشناسان افراد انعطاف پذیر، افراد رشد یافته تری هستند، چرا که زندگي آنها از لحاظ تجربه غني است و در مورد تغییرات اجباری واکنش مناسبتری) دارند.(فرهودیان، 1383)انعطاف پذیری بطور عام به قابلیت تغییر در اشیاء و اجسام گفته مي شود. در معماری و طراحي محیط منظور از واژه” انعطاف پذیری “انعطاف پذیری فضایي و ساماندهي فضای انسان ساخت وتغییردر آن برای دست یابي بهشرایط ، نیازها و کاربست های جدید است. بعضي از فضاها بدون نیاز به ساماندهي مجدد بسیاری از فعالیت ها راتأمین مي کنند .بعضي دیگر از فضاها برای پاسخ به نیازهای مختلف قابل تغییرند .طراحان محیط واژه های” تطبیق
پذیری “را برای این دو مورد به کار برده اند .ساماندهي فضایي تطبیق پذیر، طرحي است که الگوهای رفتاری را درزمان های مختلف بدون نیاز به تغییرات کالبدی تامین نماید. به چنین فضایي، فضای چند منظوره تثبیت شده گفته مي شود.(بایرام زاده، خان محمدی و خوش نیت، 1383)